ரேனியம் - தமிழ் விக்கிப்பீடியா / Rhenium Alloys

About Pure Rhenium Metal (ரெ) and Rhenium Alloys

Rhenium was discovered in 1925 by German scientists named W. Noddack, ஓ. Berg and Ida Tacke in Berlin.

Rhenium was named after “Rhenus”, the Latin name for the Rhine. It is a rare element (abundance 4 எக்ஸ் 10 4 ppm in the earth’s crust) and does not occur in quantity in any ore. It is found in ores which contain molybdenum from which it can be readily recovered. The metal is obtained by hydrogen reduction of the potassium perrhenate salt, obtained by precipitation of the perrhenate ion (ReO4) – from an oxidized solution.

Rhenium is a silvery colored metal which resists corrosion and oxidation but slowly tarnishes in moist air. It is soluble in nitric and Sulphur acids. Applications for the metal include its use as an alloying element with tungsten, the resulting alloy having a very high electrical resistance making it suitable for electrical filaments. Rhenium has a very high melting point (3,180. சி) and is used in high temperature thermocouples, electrical contacts and thermistors. Rhenium is a heavy transition refractory metal with the highest modulus of elasticity of all the refractory metals (420 GPa). ரீனியம் மற்றும் ரீனியம் உலோகக் கலவைகள் அதிக உருகும் புள்ளிகளுடன் தனித்தன்மை வாய்ந்தவை, நெகிழ்ச்சியின் உயர் மாடுலி மற்றும் சிறந்த உயர் வெப்பநிலை இயந்திர பண்புகள். The most common rhenium containing alloys are molybdenum 41% அரிமம் (Mo41%Re) மற்றும் மாலிப்டினம் 47.5% அரிமம் (Mo-47.5%Re).

மேலே உள்ள தரவு தகவல் நோக்கங்களுக்காக மட்டுமே. இந்த உள்ளடக்கங்கள் அல்லது பயன்பாடுகளின் துல்லியத்திற்கு ஈகிள் அலாய்ஸ் பொறுப்பல்ல. முடிக்கப்பட்ட பகுதி வரைபடங்கள் அவுட்சோர்சிங்கிற்காக மூன்றாம் தரப்பினருக்கு அனுப்பப்படலாம்.